We Włoszech odnaleziono niesamowitą mumię – ciało chłopca, prawie w całości zachowane w miedzianej trumnie. Ten przypadek jest wyjątkowy: jest to jedyny przykład niemal całkowitej zielonej mumifikacji, w której ciało zmieniło kolor na zielony w wyniku reakcji ze związkami miedzi.
Odkrycie i eksploracja
Chłopca w wieku 12–14 lat odnaleziono w piwnicy starej willi w Bolonii w 1987 r. Został skierowany na badania kryminalistyczne na Uniwersytet w Bolonii. Ciało wysłano na badania na Uniwersytet Rzymski, gdzie zbadali je genetycy, antropolodzy, radiologowie i inni specjaliści.
Zielony proces mumifikacji
Naukowcy ustalili, że śmierć chłopca nastąpiła pomiędzy 1617 a 1814 rokiem. Ciało trafiło do miedzianej skrzynki, co przyczyniło się do jego konserwacji ze względu na antybakteryjne właściwości miedzi. Jednak miedziana trumna zareagowała również z kwasami uwolnionymi z organizmu, w wyniku czego powstała zielona patyna.
Proces zielonej mumifikacji nastąpił w wyniku oddziaływania miedzi z kwasami uwalnianymi z organizmu. Doprowadziło to do powstania produktów korozji, które zabarwiły tkanki i kości na zielono.
Co ciekawe, chłopcu mogły odpaść nogi, ponieważ spód pudła został popękany pod wpływem kwasu. Dzięki temu reszta ciała znajdowała się w chłodnym i suchym środowisku.
Eksperci o znalezisku
Annamaria Alabizo, specjalistka ds. konserwacji zabytków zaangażowana w badania, stwierdziła, że ten przypadek całkowicie zmienia nasze rozumienie roli metali ciężkich w procesach konserwacji ciał.
„To była niesamowita interdyscyplinarna współpraca, dzięki której uzyskaliśmy wyjątkowy wgląd w to, jak środowisko wpływa na zachowanie ciał” – mówi Alabiso.
Inni naukowcy również potwierdzili, że proces zielonej mumifikacji spowodowany jest reakcją chemiczną pomiędzy miedzią a kwasami uwalnianymi z organizmu. Potwierdza to hipotezę, że kolor ciała jest wynikiem interakcji miedzi ze związkami chemicznymi w kościach i tkankach.
Znaczenie znaleziska
Odkrycie to pokazuje, że zielony kolor ciała nie jest zjawiskiem przypadkowym, ale wynikiem określonych procesów chemicznych. Wiedza ta może pomóc w przyszłości w badaniu starożytnych pochówków i zrozumieniu metod konserwacji ciał.
Podsumowując, mumia chłopca z Włoch stanowi wyjątkowy przykład tego, jak metale ciężkie mogą wpływać na zachowanie ciał. Odkrycie to poszerza naszą wiedzę na temat procesów mumifikacji i barwienia ciała, co może pomóc w przyszłych badaniach
