De droom van ouderschap drijft veel mensen op onconventionele paden. Een groeiend aantal wendt zich tot niet-gereguleerde online spermadonorgroepen als alternatief voor dure en vaak langdurige procedures bij vruchtbaarheidsklinieken die worden gereguleerd door de Human Fertilization and Embryology Authority (HFEA). Groepen als ‘Sperm Donors UK’, ‘Start a Family Here’ en de wenkbrauwverhogende naam ‘Get Your BABYDUST Here!’ floreren op Facebook en beloven een eenvoudige manier om zwanger te worden – zonder hoge kosten of bureaucratische hindernissen.
Deze online spermahandel opereert in een juridisch grijs gebied. Hoewel compensatie voor donoren is toegestaan om legitieme uitgaven in Groot-Brittannië te dekken, is directe winst uit de verkoop van sperma illegaal. Deze maas in de wet trekt zowel wanhopige individuen aan als mensen die op zoek zijn naar snel financieel gewin, wat leidt tot een duister landschap vol risico’s.
Van zorgen over de kosten tot verlangen naar controle:
De aantrekkingskracht van deze ongereguleerde groepen komt voornamelijk voort uit twee factoren: kosten en controle. Door HFEA gereguleerde klinieken kunnen snel onbetaalbaar worden en vaak tienduizenden ponden per cyclus bedragen, vooral als er meerdere pogingen nodig zijn. Vertragingen en een tekort aan donoren met een specifieke religieuze of etnische achtergrond voeden de zoektocht naar gemakkelijker beschikbare opties nog meer.
De ongereguleerde onlineomgeving biedt echter een vals gevoel van controle. Hoewel het misschien empowerend lijkt om rechtstreeks uit sociale mediaprofielen een donor te kiezen, ontbeert dit de cruciale screening- en doorlichtingsprocessen die door gereguleerde klinieken worden gebruikt. Deze waarborgen, waaronder gezondheidscontroles, genetische tests en psychologische evaluaties, ontbreken in onlinegroepen, waardoor zowel donoren als ontvangers ernstig gevaar lopen.
De schaduwkant van gemak:
Het gemak van verbinding in deze groepen gaat gepaard met een huiveringwekkende nonchalante minachting voor veiligheid en welzijn.
Talrijke berichten onthullen verontrustende ervaringen van vrouwen die zich uitgebuit of zelfs bedreigd voelen:
- Een lesbisch stel werd onder druk gezet tot een seksuele ontmoeting met de door hen gekozen donor als voorwaarde voor inseminatie.
- Anderen vertellen hoe mannen de wanhoop van potentiële moeders uitbuiten en hen onder druk zetten om kunstmatige inseminatie (AI) te omzeilen ten gunste van ‘natuurlijke inseminatie’ – eufemistisch verwijzend naar onbeschermde seks – ondanks dat dit wetenschappelijk onnodig en potentieel gevaarlijk is.
Deze situaties benadrukken de machtsonevenwichtigheid die inherent is aan dit ongereguleerde systeem. Vrouwen, vaak gedreven door een diep verlangen naar ouderschap, zijn kwetsbare doelwitten.
Een erfenis van onbekenden:
Naast directe risico’s zoals seksueel overdraagbare infecties of dwang, is er de grotere, meer verontrustende kwestie van verborgen gevolgen. Deze online transacties creëren kinderen met onbekende genetische achtergronden en potentieel voor toekomstige complicaties.
Sommige mannen scheppen op over het verwekken van talloze biologische kinderen op verschillende continenten, waardoor een ingewikkeld web ontstaat van onbewust verwante individuen. Dit gebrek aan transparantie zorgt ervoor dat toekomstige generaties worstelen met complexe ethische vragen over identiteit en verwantschap.
“Spermaautomaten”: de droom uitbuiten:
Het gemak van anonimiteit in deze groepen leidt tot gevoelloosheid en gebrek aan respect jegens de donoren zelf. Een huiveringwekkend voorbeeld is de constante stroom vitriool die wordt geslingerd naar mannen die ervoor kiezen hun diensten online te adverteren, ongeacht hun uiterlijk of motivatie. Ze worden gereduceerd tot louter ‘spermaautomaten’, waarvan wordt verwacht dat ze een biologische functie vervullen, zonder rekening te houden met hun gevoelens of zorgen.
Het verhaal van Daniel Bayen, een jonge Duitse influencer die zichzelf promoot als een productieve spermadonor, belichaamt de aantrekkingskracht en gevaren van deze digitale spermahandel. Bayen gebruikt sociale media om in contact te komen met vrouwen, waarbij hij opschept over zijn open benadering van het vaderschap, terwijl hij zijn eigen conceptie benadrukt via donorsperma. Hij onderhoudt contact met sommige gezinnen en gebruikt zelfs een zelfgemaakt ‘broer/zus-register’ om de kinderen bij te houden die hij heeft verwekt. Deze nonchalance rond wijdverbreide donatie roept ernstige ethische vragen op over geïnformeerde toestemming, potentiële toekomstige conflicten en de psychologische gevolgen op de lange termijn voor alle betrokkenen.
De ongereguleerde online wereld van spermadonatie legt de kwetsbaarheid bloot van degenen die op zoek zijn naar ouderschap. Hoewel sociale-mediaplatforms ernaar streven de schade binnen hun enorme ecosystemen te beperken, is het duidelijk dat Facebook, net als een poreus hek, geen adequate barrière vormt tegen deze complexe ethische uitdagingen.
Dit ‘Wilde Westen’-model belooft snelle en gemakkelijke oplossingen, maar levert een gevaarlijke cocktail van uitbuiting, onzekerheid en potentiële juridische nachtmerries op. Het is een duidelijke herinnering dat het nastreven van een gezin, hoe diep ook gevoeld, nooit ten koste mag gaan van fundamenteel respect voor de menselijke waardigheid en het welzijn.
