SpaceX’s nieuwste versie van zijn Starship-megaraket, ‘Versie 3’, ondervond structurele problemen tijdens de eerste grondtests, wat vragen opriep over de bereidheid ervan voor komende vluchten en het maanlanderprogramma van NASA. De eerste V3-booster, Booster 18, liep aanzienlijke schade op aan het tankgedeelte met vloeibare zuurstof (LOX) tijdens druktesten op vrijdag 21 november, slechts één dag nadat het testen begon.
Structureel falen tijdens testen
De schade, zoals gedocumenteerd in beelden gedeeld door ruimtewaarnemers, laat zien dat het onderste gedeelte van de booster naar binnen is ingestort en lijkt op een verpletterde container. SpaceX bevestigde de anomalie in een bericht op X (voorheen Twitter), waarin stond dat er op het moment van het incident geen drijfgas was geladen en dat er geen motoren waren geïnstalleerd.
“Booster 18 vertoonde een storing tijdens het testen van de druk van het gassysteem… Niemand raakte gewond omdat we tijdens dit soort tests een veilige afstand aanhouden voor het personeel.”
Het bedrijf onderzoekt momenteel de oorzaak van de storing, maar heeft nog geen gedetailleerde verklaring gegeven. Het incident onderstreept de uitdagingen van het opschalen van het enorme Starship-voertuig, dat afhankelijk is van een roestvrijstalen constructie en experimentele Raptor-motoren.
V3 Verbeteringen en tegenslagen
Versie 3 vertegenwoordigt een upgrade ten opzichte van het vorige V2 Starship, dat in augustus en oktober 2024 twee succesvolle testvluchten uitvoerde. De V3-booster is ongeveer 1,80 meter groter dan de V2 en beschikt over een geïntegreerde ‘hot stage’-ring voor een betere podiumscheiding. Het is ook ontworpen om te werken met de krachtigere Raptor 3-motoren van SpaceX en zal minder, maar grotere, aerodynamische roostervinnen gebruiken voor afdalingscontrole.
Ondanks het recente succes van V2 benadrukt deze tegenslag met V3 de aanhoudende ontwikkelingsproblemen die inherent zijn aan de rapid prototyping-aanpak van SpaceX. Het incident zal waarschijnlijk de testvluchten vertragen en zou van invloed kunnen zijn op de tijdlijn voor NASA’s Artemis 3-missie, die afhankelijk is van Starship als maanlander.
NASA’s noodplannen
NASA heeft SpaceX gecontracteerd om tegen 2027 astronauten naar de maan te brengen, maar interne SpaceX-tijdlijnen duiden erop dat de missie pas in 2028 zal plaatsvinden. De recente schade aan Booster 18 heeft NASA ertoe aangezet alternatieve maanlanderopties te overwegen, gezien de vertraagde voortgang van SpaceX.
Voormalig NASA-beheerder Jim Bridenstine bekritiseerde onlangs het ontwerp van Starship tijdens een hoorzitting in de Senaat, daarbij verwijzend naar de noodzaak van aanvullende mijlpalen, waaronder cryogene brandstofoverdracht in een baan om de aarde en onbemande maanlandingen. Deze vereisten, gecombineerd met de naar schatting tientallen of meer lanceringen van ruimteschepen die nodig zijn om een maanlander in een baan om de aarde van brandstof te voorzien, doen zorgen rijzen over de haalbaarheid van de huidige aanpak van SpaceX.
Het mislukken van Booster 18 doet twijfel rijzen over de vraag of SpaceX de tijdlijn van NASA kan halen, waardoor het bureau zijn opties moet afwegen terwijl het zich voorbereidt om mensen terug te brengen naar de maan.
