Er is gedocumenteerd dat orka’s (orka’s) en witflankdolfijnen uit de Stille Oceaan samenwerken bij de zalmjacht voor de kust van British Columbia, Canada, een gedrag dat voorheen niet in de wetenschappelijke literatuur was vastgelegd. Onderzoekers van de Dalhousie Universiteit gebruikten een combinatie van onderwatervideo, biologging-tags en dronebeelden om dit ongewone partnerschap in augustus 2020 te observeren. De studie, gepubliceerd in Scientific Reports, suggereert een potentieel voordeel voor beide soorten – hoewel de exacte aard van de samenwerking nog steeds ter discussie staat.
Een onwaarschijnlijk partnerschap
Traditioneel onderhouden orka’s en dolfijnen een neutrale of soms agressieve relatie. Het is bekend dat orka’s in sommige regio’s op dolfijnen jagen, terwijl dolfijnen af en toe orka’s lastigvallen. In de noordelijke orkapopulatie van British Columbia verandert deze dynamiek echter. Onderzoekers hebben 258 gevallen waargenomen van dolfijnen die tijdens foerageeractiviteiten in de buurt van getagde orka’s reisden. In veel gevallen pasten de orka’s hun koers aan nadat ze dolfijnen waren tegengekomen en doken samen in wat lijkt op gecoördineerd jachtgedrag.
De onderzoekers ontdekten dat orka’s soms grote Chinook-zalmen uit elkaar halen nadat ze ze hebben gevangen, en dat dolfijnen de overblijfselen opruimen. Dit suggereert op zijn minst één manier waarop de dolfijnen profiteren van de interactie: ze kunnen zich voeden met vissen die te groot zijn om zelfstandig te vangen.
Waarom dit belangrijk is
Dit is het eerste gedocumenteerde bewijs van coöperatieve jacht en het delen van prooien tussen deze twee soorten. Het roept vragen op over hoe zeezoogdieren zich aanpassen om de voedselinname te maximaliseren, en of dit gedrag wijdverspreid of uniek is voor deze specifieke regio. Het feit dat orka’s, zeer intelligente roofdieren, de aanwezigheid van dolfijnen lijken mee te nemen in hun jachtstrategie is bijzonder opmerkelijk.
Debat over samenwerking
Niet alle onderzoekers zijn het erover eens dat dit echte samenwerking is. Sommigen suggereren dat de dolfijnen slechts kleptoparasieten zijn, die restjes stelen van orka-doden. Anderen wijzen erop dat de orka’s mogelijk dolfijnen mijden in plaats van actief met hen te jagen, waardoor de vocale activiteit wordt verminderd en langere duiken worden gemaakt als er dolfijnen in de buurt zijn. De hoofdonderzoeker, Sarah Fortune, erkent deze alternatieve verklaringen.
“Misschien zijn het de dolfijnen die naar binnen sluipen en de vis van de orka’s stelen… maar we hebben observaties van dolfijnen die aan de oppervlakte achter zalm aan gaan, dus het is duidelijk dat de dolfijnen de zalm willen, maar ze zijn niet per se goed aangepast om die grote vissen te vangen.”
Implicaties voor toekomstig onderzoek
Het is van cruciaal belang om te begrijpen of dit gedrag werkelijk coöperatief, uitbuitend of toevallig is. Verder onderzoek is nodig om de voordelen voor beide soorten te kwantificeren en te bepalen of deze interactie consistent is in de tijd en locatie. De studie benadrukt hoe flexibel zeezoogdieren kunnen zijn, en zelfs onverwachte allianties kunnen smeden om het jachtsucces te verbeteren.
Recente waarnemingen van orka’s die zich bezighouden met ongewoon gedrag – het dragen van zalm op hun hoofd, het geven van massages met kelp en zelfs het beschadigen van boten – versterken de groeiende erkenning van hun complexe sociale en culturele leervermogen. Het partnerschap tussen orka’s en dolfijnen is slechts één voorbeeld van de verrassende intelligentie en het aanpassingsvermogen van deze toproofdieren.
